من می توانم

اعتراف می کنم یکی از بهترین لحظات زندگی حرفه ایم ، زمانی است که مراجعینم به حقیقت وجودی خود پی می برند و در حالی که چشمانشان از شدت شعف برق می زند ، عبارت ” پس من می توانم ” را بر زبان جاری می سازند، و در آن هنگام به گونه ای وصف ناپذیر تمام هورمونهای شعفناک بدنم به یکباره تراویدن می گیرد و من نیز بسان آنان هیجان زده می غرم :” البته ، البته که می توانی! تو شایسته ی بهترین هایی! پس بخواه و به پیش رو.”
در این دنیای به سرعت مهار ناپذیری که گرفتار آمده ایم اغلب یادمان می رود به ندای درونمان گوش فرادهیم و اینگونه است که لحظه به لحظه از خودمان دور و دورتر می شویم و اینسان به مرگی فرضی مبتلا می آییم و اینجاست که خسته و آشفته ، به گرداب بیماری ها و ملالت ها تن می آلاییم .
و زهی سعادت که تن مان به تن کسی بخورد که یادمان بیاورد ما بزرگترین شاهکار خالقیم و اصلن یک دانه اینم در این چرخ گردون و حلقه ی خلیفه الهی بر گردن مان آویخته است پروردگار مان ، زین سبب هر یک از ما در درون خود توانایی دستیابی به تمام نیازها و خواسته هایمان را داریم، ما ابزار و لوازم کافی برای یک زندگی خوب و مطابق با سرشت واقعی را در اختیار داریم!
پس
بر تو باد بیداری نیروی عظیم درونت
دکتر فاطمه قلی پور – آتشین روزهای مرداد 1393